İnsan olarak ek bilgi ve öğrenme gereksinimi olmadan biliriz ki “korkmak” bizler için olağan bir duygudur.
Türkçemizde “erkek adam korkar mı yahu?” gibi laflar bulunsa da gerçeklik karşısında pek bir anlamı yoktur.
Batı dillerinden esinlenerek Fobi kısaltmasıyla kullanılan meşhur korkular da var:
Klostrofobi: Kapalı alanlardan korkma. Bilinen bir kordu.
Tafefobi: Mezarlardan korkmak. Galiba bu da epey yaygın.
Pogonofobi: Sakallardan veya sakallı kişilerden korkma durumudur. Baya ilginç bir korku değil mi?
Ranidafobi: Kurbağalardan korkmakmış. Memleketim Rize gibi sulak yerlerin sevimli yaratıkları vak vaklardan niçin korkar ki bazıları?
Peladofobi: Kel kişilerden korkma. Gülesim geliyor, bizim sevimli Keloğlan’dan korkar mı insan yahu?
Venüstrafobi: Güzel kadınlardan korkmak de ne demek oluyor?
Bana göre en ilginci bu diyebileceğiniz önlenemeyen korkulardan bolcasını bir internet aramasıyla görebilirsiniz.
Peki bu fobi adını alan ve insanın elinde olmayan psikolojik durum bir tarafa bırakılırsa, diğer söylemle fobisi olmayan insanlar, en çok neden korkarlar?
Bu soruda kalalım ve biraz düşünelim.
Bir keresinde Trabzon’un yükseklerinde bir okulda öğrencilerleyim, bu soruyu sordum, ne cevaplar ne cevaplar. Çocuk bu gülerler fireni yok ya, bir sürü korkunç canlı ismi ortalıkta dolaştıktan sonra sessizlik başlamıştı ki havada bir parmak hala duruyor.
Haydi söyle! Sakin sakin bir cevap geldi, “öğretmenim insanın en büyük düşmanı insandır!”
Sessizlik katlandı, yüzler ve gözler bu garip cevabın sahibine döndü sanki herkes kendisine canavar denmiş gibi hayret içinde idi.
Devam edecek …